İkinci el Japon arabalarını en azından bir kez düşünmemiş sürücü yoktur — her bakımdan mükemmeldirler, ancak direksiyon simidi sağdadır, saygın değildir… Japonya’da, birçok kişiye tanıdık gelen soldan direksiyonlu bir arabanın, aksine, bir miktar seçkincilik taşıdığını biliyor muydunuz? Dünyada “Direksiyon simidi nerede yapılır” sorusu hakkında genel bir görüş olmaması nasıl oldu?
Tartışma konusu ortaya çıkmadan önce, insanlık uzun zamandır yolun hangi tarafında sürmenin daha iyi olduğunu anlamaya çalışıyordu. Cevap iki faktör tarafından belirlendi: sosyal statü ve çoğu insanın sağ elini kullanması. Halk, sağ omuzda taşınan malları korumak için sağda yürüyordu. Arabalar ve arabalar da diğer araçları geçerken sağa alınıyordu — dizginleri daha güçlü bir elin yönüne çekmek daha kolaydı. Aksine, yaya veya atlı askerlerin sol taraftan geçmesi daha rahattı. Çatışma durumunda, kılıçla vuran el rakibe daha yakındır ve kavga çıkmazsa, sol kalçalara asılı bıçaklar birbirine çarpmaz. Savaşçılar nüfusun azınlığını oluşturduğundan ve yolda silahlar sonunda bir zorunluluk olmaktan çıktığından, sağdan akan trafik yavaş yavaş hakim olmaya başladı. 18-19. yüzyıllarda, trafik akışı o kadar artmıştı ki, sağ tarafın yasal olarak belirlenmesi gerekiyordu.
Örneğin, yabancı tarihçiler, Rusya’daki mevcut sürüş normunun ülkeyi fetheden (!) Napolyon tarafından onaylandığına inanıyor. Ancak bu yanlış bir kanıdır – 1752’de İmparatoriçe Elizabeth, kaldırımın sağ tarafındaki şehirlerde araba ve faytonların sürülmesiyle ilgili bir kararname yayınlayarak aydınlanmış Avrupa’nın burnunu karıştırdı. Dört yıl sonra, İngiliz Parlamentosu (Eski Dünya’daki ilk) Londra Köprüsü’nde sol taraftan araç kullanmayla ilgili Yasa Tasarısı’nı kabul etti. Bu arada, Yasa Tasarısı, yanlış tarafta araç kullanmanın ilk cezasının büyüklüğünü kaydediyor – 1 pound gümüş. İngiltere’nin geri kalan yolları 1773 Karayolları Kanunu ile sola doğru çevrildi.
Albion oğullarının neden farklı bir yönelim seçtikleri tam olarak bilinmemektedir. Muhtemelen, ilke, gemilerin denizde bile sancak taraflarından geçtiği navigasyon kurallarından alınmıştır. Daha sonra, dünyadaki hemen hemen her “sol taraf kuralı” Britanya’dan kaynaklanmıştır – Hindistan, Avustralya, Doğu ve Güney Afrika ve Pasifik ülkelerinde. Örneğin, Japonlar, İngilizler 1872’de Japonya’da ilk demiryolunu inşa ettikten sonra, elbette kendi yollarıyla sol taraf kuralını benimsediler. Ve on dört yıl sonra, ilk arabalar ortaya çıktı…
İlk at arabası olmayan arabalar, zeminden dışarı çıkan bir kolla kontrol ediliyordu – bir “tasma”. Çok fazla güç gerektiriyordu, bu yüzden bir sürücü genellikle solda oturuyordu. 1893’te, rahatsız edici “tasma”, Paris-Amsterdam yarışı için yaratılan Fransız Panhard arabasında bir direksiyon simidi ile değiştirildi. Direksiyonu iki elinizle çevirebilirsiniz, ancak bunun için doğrudan arkasına oturmak daha iyidir, yanda değil — böylece ana kontrol ünitesi bir arabanın yan tarafına kaydı. Ama hangisine?
İlk başta, direksiyon simidi yol kenarına daha yakın yerleştirildi — sağdan akan trafik için sağda ve soldan akan trafik için solda. Bir sürücünün dışarı çıkması daha kolaydı, at arabaları daha iyi görülebiliyordu (o günlerde bir arabayı sollamak nadir bir olaydı). Ancak daha fazla araba vardı ve bir sürücünün ana dikkati karşıdan gelen ve sollayan arabalarla meşgul olmaya başladı. Bu yüzden taşındı. 1908 Ford T, soldan direksiyonlu ve doğru bir sürüş pozisyonuna sahip ilk modeldi.
1920’lere gelindiğinde, arabaların büyük çoğunluğunda sürücü koltuğu karşıdan gelen trafiğin tarafındaydı. Ancak istisnalar da vardı. Örneğin, 1960’lara kadar, sağdan direksiyonlu İtalya’da, tüm Lancia modelleri sağdan direksiyonluydu — dağlarda sürüş için. Aynı prensip hala bazı İtalyan kamyonlarında geçerlidir. Amerika Birleşik Devletleri ve Kanada’da, posta dağıtan arabalar hala diğerlerinden sağdan direksiyonlu olmaları nedeniyle farklıdır — böylece bir postacı arabadan inmeden bir posta kutusuna mektup koyabilir.
İsveç’te ise 1967’ye kadar tüm arabaların direksiyonu Avrupa’ya aitti ancak dar yollar ve tehlikeli yol kenarları nedeniyle soldan gidiyorlardı. Bu durum, sağdan giden Norveç ve Finlandiya’yı ziyaret ederken ve Avrupa’nın geri kalanını saymazsak, sorunlara yol açtı. Önce, geçiş sorunu referanduma sunuldu ve İsveçlilerin %83’ü “hayır” dedi. Sekiz yıl sonra parlamento, kimseye sormadan gerekli kararı kabul etti. 3 Eylül 1967 Pazar sabahının erken saatlerinde (04:50), tüm İsveç arabaları birlikte durdu, dikkatlice yolun diğer tarafına geçti ve saat 05:00’te yola devam etti.
İlk ayda, kaza oranı neredeyse sıfıra düştü – İsveçliler hiç bu kadar dikkatli araba kullanmamıştı. Ne yazık ki, iki yıl içinde, trafik kazalarının sayısı önceki seviyeye geri döndü. Ayrıca modern tarihin tek geri vitesi de vardı – Mozambik, “Anglofiller” – Zimbabve ve Güney Afrika ile daha iyi bir bağlantı için sağdan sola geçti.
Komşularına uyum sağlamak istemeyen ülkeler, sınırlarda farklı trafik biçimlerini bir araya getirir. Yoğun trafiğin olmadığı yerlerde işaretleme ve tabelalarla sınırlı olabilir. Ancak büyük otoyollarda, çok katlı kavşaklar ve özel köprüler inşa etmek gerekir. Bu yapıların çoğu gerçek mühendislik sanatı şaheserleri haline gelir.
Sağdan direksiyonlu bir arabayla soldan direksiyonlu bir ülkeye girmek (ve tersi) çoğu durumda yasaldır — 1968 tarihli Viyana Karayolu Trafiği Sözleşmesi’ne göre, dört tekerlekli bir “atın” kayıtlı olduğu devletin kurallarına uyması yeterlidir. Ancak, herkes sözleşmeyi imzalamamıştır — örneğin, Umman bunu görmezden geliyor. Yanlış arabanın kalıcı oturma izni alması çok daha zordur. Avustralya’da, soldan direksiyonlu arabalar yasaktır — bunları ithal edenler mutlaka yeniden ekipman için para harcamalıdır. 30 yıldan eski antika arabalar için bir istisna yapılır. Yeni Zelanda’da özel bir izin gereklidir; kısıtlamalar diplomatlar ve… genellikle ithal ekipman kullanan Antarktika kaşifleri için geçerli değildir. Kamboçya’da, sağ elini kullanan arabalar filonun %80’ini oluşturuyor, ancak hükümet 2001’de bunları yasakladı ve aracı yasaya uygun hale getirmeyenlerden araçlarına el koymakla tehdit etti. Bu arada, orada bir direksiyonu değiştirmek ortalama yıllık gelirin bir veya iki katı kadar. Rus trafik polisi bazen Kamboçya örneğini izlemeye çalışıyor, ancak şimdiye kadar başarılı olamadı. Avrupa yetkilileri, Slovakya ve Litvanya’da sağ elini kullanan arabaları kaydetmiyor.
İlginç bir şekilde, direksiyonun kaydırılması kontrol pedallarının sırasını hiçbir şekilde etkilemiyor – tüm ülkelerde, ABC – Gaz Fren Debriyaj formülü ile sağdan sola sabitleniyor. Bu sayede, Kıbrıs’ta araba kiralayan bir Rus, en azından ayaklarıyla karıştırılmıyor. Devletlerin sınırlarının belirsizleşmesinin, eninde sonunda direksiyonun tek bir noktada toplanmasına da yol açması mümkün; bazı kavramların onu yine ortada tutması boşuna değil.
Bu bir çeviridir. Orijinalini buradan okuyabilirsiniz: https://www.drive.ru/technic/4efb332e00f11713001e3ee6.html
